Nasz „STASZIC”, szkoła istniejąca od jesieni 1894, ma mocne korzenie, a SPOŁECZNOŚĆ „STASZICA” uskrzydla!
* * *
Zakorzenieni jesteśmy w czasie teraźniejszym i w tradycji. Instynktownie czerpiemy życiodajne siły z tego podglebia kultury, pielęgnowanego przez wcześniejsze pokolenia.
Czy obywatel świata XXI wieku wystarczająco sobie uzmysławia te procesy …
W „rollercoasterze” współczesnej cywilizacji, w pędzie codzienności ujawnia się chroniczny brak okazji do refleksji. Rzucenie okiem od niechcenia czy wyłącznie z oddali i bez punktów odniesienia może zmieniać skalę, rozmazując obraz świata. A tu zarazem trzeba bliskości i dystansu, szczegółu i horyzontu. Oko zobaczy, gdy głowa naprawdę wie, na co i jak patrzy.
Ergo: rację ma mistrz aforystyki: „żeby dojrzeć, trzeba dojrzeć”.
Źródło pojęcia ‘kultura’ sięga archetypu, który dosłownie odnosi się do pracy agrarnej, a symbolicznie wskazuje wielowymiarowe działania człowieka, tworzące cywilizację.
Kultywować znaczy więc: uprawiać, opiekować się, pielęgnować, szanować, czcić, troszczyć się i dzielić. Nie oznacza to postawy muzealnika, zbyt zaborczo pilnującego reliktów, tylko wyraża pasję i umiejętności ogrodnika, dbałego o żywotność sadu i bujność plonów, którymi chce się dzielić…
Kulturowy ślad, jaki społeczności pozostawiają, zależy od staranności, zaangażowania i czułości człowieka w cierpliwym ponawianiu działań oraz w czerpaniu z doświadczeń zbiorowości.
Od natury ani od Dedala ludzkość nie dostała gotowych skrzydeł w upominku. I dobrze, bo sam fakt posiadania nie musi oznaczać predyspozycji do spełnionego lotu.
O „skrzydła” – za każdym razem i wciąż od nowa – trzeba się starać.
Solidarność i życzliwość, współpraca i przyzwoitość, szacunek i otwartość, wiedza i solidność, entuzjazm i… – okazane i wykazane – skutkują wzrastaniem lub rozwijaniem skrzydeł u tego człowieka, któremu się pomaga oraz u tego, który wsparcia udziela.
Paradoks ważnej sprawy polega na tym, że dopiero moc zakorzenienia uświadamia nam celowość wzlotu, a wznoszenie „nad poziomy” – pozwala w pełni rozpoznać witalność przekazu kulturowego, na którym się wyrosło…
* * *
Tak, to refleksje o nas – i o Tobie, i o mnie… O naszej szkole, o naszych korzeniach, o żywej tradycji pokoleń „STASZICA”, kultywowanej po to, by wykształceniem uskrzydlić kolejne roczniki, które „po maturze wylatują w świat” – jak zwykł mawiać Pan Jan Strzelecki Honorowy Patron Szkoły.
Wszystkiego dobrego dla „STASZICA” – studwudziestosześciolatka 😊 Ad multos annos !!
… a wspomnieniowo – zachęcamy do sentymentalnej powtórki z wielkiej urodzinowej uroczystości „STASZICA” sprzed roku.
Tekst i galeria zdjęć z JUBILEUSZU 125-LECIA na szkolnej stronie: http://www.staszic.edu.pl/125-lecie-liceum-staszica/
