Zaczęliśmy klasycznie, z powagą i skupieniem uczestnicząc w zorganizowanej przez prof. A. Charuzę – Siechowską prezentacji pracy Anny Lis, uczestniczki tegorocznej Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. „Obraz kobiet w twórczości Cypriana Norwida” okazał się zajmujący zarówno dla Ani, jak i dla jej słuchaczy. Zadawane pytania dotyczyły oczywiście kwestii związanych z teorią i historią literatury, ale autorka pracy musiała także rozstrzygnąć kwestię, czy „to złe kobiety były”, czy też padły one ofiarą poety – mizoginisty. Ze wszystkimi pytaniami bohaterka spotkania poradziła sobie bez problemu, więc już od dziś trzymamy kciuki za jej olimpijski sukces.
Chwilę potem – lekka zmiana nastroju. Z wykładem „Dojrzewanie do miłości” w naszej szkole zagościł dr A. Mańka, terapeuta, pedagog, twórca Instytutu Twórczej Integracji i dyrektor Instytutu Pedagogiki w Wyższej Szkole Humanitas. Nasz Gość prowokował do krytycznego i trzeźwego spojrzenia na relacje międzyludzkie (zwłaszcza te rodzinne) i wskazywał, jak zbudować sensowną więź, która nie okaże się… toksycznym uzależnieniem. Kiedy nie będę miał poczucia własnej wartości, to nie będę miał odwagi, żeby zbliżyć się do kogoś psychicznie – wyjaśniał wykładowca, podkreślając, jak ważne jest dla człowieka posiadanie własnej autonomii. To właśnie ona jest atrakcyjna dla drugiego człowieka. Jeśli jej nie posiadamy, rozsypują się nasze relacje z innymi ludźmi. Pedagog przestrzegał także przed… fatalnym zauroczeniem. Jeśli usłyszysz, że jakaś osoba nie potrafi bez ciebie żyć, to należy uciekać, gdzie pieprz rośnie. To nie miłość, to uzależnienie. A uzależniony partner to w przyszłości potencjalny sprawca przemocy domowej. Nie należy podążać tropem Romea i Julii. Ta para kwalifikowała się nie do stworzenia prawdziwego związku, ale na wizytę u… psychiatry. Wykład – zorganizowany przez dr S. Turzańską – spotkał się z dużym zainteresowaniem i wywołał liczne komentarze wśród „dojrzewających do miłości” słuchaczy.
Wreszcie prawdziwy rarytas wśród dzisiejszych atrakcji – występ Szkolnego Koła Teatralnego, czyli pospolite ruszenie uzdolnionych aktorsko gimnazjalistów i licealistów prowadzonych pewną ręką prof. B. Wojciechowskiej – Karbownik. Tym razem z niepowtarzalnym wdziękiem i młodzieńczą brawurą zaprezentowali oni „Gęś w Staszicu (oczywiście zieloną)”. Słynne scenki K.I. Gałczyńskiego wybrzmiały równie groteskowo i abstrakcyjnie, co świeżo i aktualnie. Ten Adam z tą Ewą, król Sobieski z Marysieńką, biblijny wąż z niebiblijnym osiełkiem, urzędnik z ofiarą urzędnika, Hamlet z… kelnerką – to zaledwie część postaci, które zakpiły z naszych przyzwyczajeń, po mistrzowsku wywróciły je na opak, żeby jeszcze raz podjąć wysiłek skomentowania świata.
Była potężna porcja znakomitego humoru. Były zasłużone brawa na stojąco, kwiaty i gratulacje. Pozostała istotna refleksja wywołana pozornie lekkim dowcipem:
„Czasem o byle cień człowiek ma żal do człowieka, a życie jak osioł ucieka”.
Popisom aktorskim , oprócz niebanalnych dekoracji scenicznych, towarzyszyła interesująca oprawa. Kilkunastu szkolnych artystów zgromadziło swoje prace, tworząc w pełni profesjonalną galerię pod intrygującym hasłem: „Popatrz, co do ciebie mówię”. Otwarcia wystawy przygotowanej przez prof. A. Żelechowską dokonał dyrektor G. Walotek. Pomysłodawczyni, prof. B. Wojciechowska – Karbownik wystawiła kilka swoich niezwykłych obrazów olejnych. Mieliśmy okazję podziwiać rysunki A. Łazarskiej, M. Kiercza, M. Jabłońskiej, M. Szenkowskiej, J. Dryps, P. Szenkowskiego (absolwenta naszej szkoły), akwarele E. Jagody, karykatury I. Sośniak, fotografie O. Motyki i pirografiki – obrazy wypalane w drewnie przygotowane przez A. Jędryszczak. Warto przypomnieć, że na co dzień część z wystawionych prac można podziwiać w szkolnej galerii „Awangarda”.
Dziękujemy wszystkim dzisiejszym Wykładowcom i Artystom za chwile refleksji, za barwy, kształty i magię, które uczyniły ten czas prawdziwie humanistyczną ucztą.
głosy i wrażenia zespołu humanistycznego
zebrała – B. Mozgawa
Zapraszamy do przeglądania galerii zdjęć.
