Reprezentacje klas gimnazjalnych: 2GA, 2 GB, 2 GC, 3 GA, 3GB – wcieliły się w role awangardowych poetów sprzed stu lat.
Najpierw zafascynowały nas dzieła plastyczne oryginalnych artystów. Marcel Duchamp dorysował wąsy na kopii portretu Giocondy. Man Ray sfotografował plecy modelki na kształt wiolonczeli. Max Ernst i Salwador Dali stworzyli nadrealistyczne obrazy jak z przedziwnego snu, a Tristan Tzara rywalizował kubistycznie z samym Picassem.
Zainspirowały nas wiersze jak obrazy z liter i słów, czyli kaligramy Guillaume’a Apollinaire’a – awangardowego poety języka francuskiego, który z pochodzenia był Polakiem i naprawdę nazywał się Wilhelm Apolinary Kostrowicki.
Przekonaliśmy się, że na początku ubiegłego XX wieku rzeczywiście dokonała się rewolucja w sztuce. Dzieło sztuki mogło wówczas stać się wynikiem nie tylko nieograniczonej wyobraźni i talentu artysty, ale też: recyklingu, absurdalnego żartu, a nawet gry przypadków.
Dadaiści żyli w czasie wielkich przemian. Celowo wybrali postawę dzieci, które bawią się nawet wtedy, gdy wokół drżą kontynenty.
„Dada” lub „gaga” to określenie gaworzenia dziecka i przewrotna nazwa sposobu wytwarzania sztuki – np. kolaż ze zwykłych przedmiotów, fotomontaż, groteskowe zestawienia pojęć i obrazów.
Gimnazjaliści do (wy)tworzenia wierszy „dada” potrzebowali losowo dobranych słów i sformułowań. Powstały interesujące propozycje tekstowe, często w stylu purnonsens.
Zapraszam do obejrzenia zespołów gimnazjalistów w rolach (wy)twórców awangardowych oraz utrwalonych efektów działań artystycznych tekstów „DADA”, które powstały w grudniowy czwartek Fantastycznego Tygodnia Humanistycznego w sali 65.
Barbara Strączek
Serdecznie zapraszamy do przeglądania galerii z wydarzenia.
