Humanistyczna środa upłynęła pod znakiem filozofii. W obleganej sali 122 można było wysłuchać trzech wykładów wygłoszonych przez pana prof. Marcina Furmana i dwóch zaproszonych przez niego gości.
Dr Dariusz Bęben zaprezentował referat pt. „Filozofia a literatura”. Referent mówił, że rozróżnienie między obiema dziedzinami zasadniczo stosuje się od czasów Platona. Przy czym są filozofowie, którzy tak jak Nietzsche, uważają że fundamentalne pytania pierwszej są również stawiane przez tę drugą. Stąd też literatura, wbrew pozorom, podobnie jak filozofia zadaje pytania fundamentalne: co mogę wiedzieć?, czego mogę się spodziewać?, co powinienem czynić?, kim jest człowiek?
Dr Witold Marzęda przedstawił temat: „Niepotrzebne problemy. O kilku paradoksach w filozofii i ich rozwiązaniach”. Z referatu dowiedzieliśmy się m. in. o błędach ekwiwokacji, które bardzo często popełniamy w sposób nieświadomy. Tzn. używamy jednego terminu w dwóch różnych znaczeniach. Referent zwracał uwagę, że paradoksy, o których mówią filozofowie, są z jednej strony łamigłówką, z drugiej strony nie można ich do niej ograniczać. Mianowicie chodzi tutaj przede wszystkim o strukturę problemu, który się w takich paradoksach uwidacznia. A więc najważniejszy jest sposób, w jaki je rozwiązujemy. Do ich rozwiązania możemy użyć języka naturalnego lub też metajęzyka. Okazuje się, że niecodzienne problemy, którymi zajmują się filozofowie, są w dużej mierze problemami języka, a ich rozwiązanie opiera się na odnalezieniu błędnego użycia pojęć lub ekwiwokacji.
Dr Marcin Furman w referacie „Czym jest filozofia?” zwrócił uwagę na fakt, że dziś bardzo często terminu filozofia używa się w niewłaściwym znaczeniu. Twierdzi się mianowicie, że filozofia jest niepraktyczna, nie przynosi żadnych korzyści. Rzec by można, że jest nieżyciowa. Przy tym wszystkim nie zauważa się, że są to w istocie jej atuty. Należy zwrócić uwagę, że wbrew obiegowym opiniom wypaczającym właściwy sens filozofii, wszyscy filozofujemy. Filozofia jest bowiem zobowiązaniem względem naszej duchowej natury. Nie chodzi tutaj o stan posiadania, ale o stan świadomości. Odwołując się do „Uczty” Platońskiej, można przywołać słowa Diotymy, która mówi: „Z bogów żaden nie filozofuje”. Okazuje się więc, że tylko bogowie mogą posiadać wiedzę, człowiek może do niej dążyć. W tym sensie wciąż zadaje pytania, na które nie zna odpowiedzi.
