Weekend to pora na odpoczynek. Jak zatem odpoczywają humanistyczne dusze ze Staszica? Żeby nie tracić czasu na sen, z piątku na sobotę spotkaliśmy się na corocznym Nocnym Maratonie Filmowym. Hasło „Gdy myślę – Wolność…” rozważaliśmy w kontekście trzech obrazów, a były to: „300 mil do nieba” w reż. Macieja Dejczera, „Braveheart” w reż. Mela Gibsona i „Labirynt fauna” w reż. Guilermo del Toro. Przy takim doborze tytułów trudno było o uporządkowaną, przejrzystą refleksję. Zaczęliśmy od kameralnej, wyciszonej, rodzimej produkcji, która pokazała nam polską rzeczywistość lat osiemdziesiątych. Gorzka opowieść bez happy endu, a zaraz po niej zmiana klimatu – średniowieczna Szkocja i nieposkromiony duch wolności w typowej, amerykańskiej superprodukcji o wszelkich znamionach blockbustera. Opowieść o wolności ubrana we wszelkie możliwe schematy i przyprawiona powszechnie stosowanymi polepszaczami smaku – Oskary, Oskary, Oskary… Na koniec niepokojące kino hiszpańskie z zatartymi granicami pomiędzy rzeczywistością i fantazją. I niepokojącą świadomością, że ścigając wolność, niekiedy dotykamy jedynie jej cienia.
Po takiej dawce trudnych emocji w pełni zrozumiała staje się kolejna weekendowa propozycja – wizyta w Teatrze Zagłębia, a ściślej mówiąc w „Prywatnej klinice” Johna Chapmana i Davego Freemana w reż. Jerzego Fedorowicza. Tak, to prawda – z pełną premedytacją poddaliśmy się śmiechoterapii, nurzając się w rwącym potoku komediowych gagów w wykonaniu aktorskiej śmietanki, m.in. Małgorzaty Sadowskiej, Ewy Kopczyńskiej, Wojciecha Leśniaka czy Zbigniewa Learczyka. Doskonała farsa pozwoliła odpocząć naszemu nadwyrężonemu w ostatnich dniach intelektowi, ale przecież nawet humanista ma prawo do odrobiny zapomnienia, nieprawdaż?
sprawczyni weekendowego zamieszania
prof. Barbara Mozgawa
